Zachęcamy do zapoznania się z raportem końcowym Grupy Fokusowej EIP-AGRI nt.: „Agroleśnictwo: Wprowadzanie roślinności drzewiastej do specjalistycznych systemów upraw i hodowli zwierząt”.
Agroleśnictwo, definiowane tutaj jako praktyka łączenia roślinności drzewiastej z systemami upraw i/lub hodowli, jest historycznym podejściem do rolnictwa, które jest odkrywane na nowo. Praktyki agroleśnictwa mają potencjał do regeneracji, poprawy i zwiększenia usług ekosystemowych na poziomie lokalnym i krajobrazowym oraz do poprawy produktywności i rentowności rolnictwa. Praktyki te można zastosować do tworzenia rentownych systemów przy jednoczesnym wychwytywaniu dwutlenku węgla, poprawie bioróżnorodności, kontrolowaniu erozji i poprawie zarządzania zasobami wodnymi. W związku z tym można zaobserwować wzrost zainteresowania rozwojem nowoczesnych, rentownych systemów rolno-leśnych w UE. Grupa Fokusowa zbadała wyzwania, możliwości, istniejące praktyki i sposoby dalszego rozwoju systemów rolno-leśnych w Europie. Głównym pytaniem było: Jak rozwijać agroleśnictwo jako zrównoważony system, który może zwiększyć wydajność i rentowność rolnictwa?
W niniejszym raporcie przedstawiono pięć przykładów systemów rolno-leśnych: wypas owiec w sadzie, stroma zróżnicowana produkcja, kurczaki pod wierzbami, kształtowanie struktury krajobrazu i zróżnicowanie na równinach. Wszystkie są przykładami zarządzania starannym, wielowymiarowym projektowaniem, w tym nad i pod ziemią. Systemy zawierają wiele gatunków, z których wszystkie muszą działać w symbiozie ze sobą i systemem rolniczym. Wszystkie są zależne od lokalnego kontekstu i choć podstawowe intencje i punkty wyjścia są podobne, żaden z nich nie wygląda tak samo.
Pobierz raport:
