Wysoka wartość użytkowa pszenicy zwyczajnej sprawia, że każdego roku do Krajowego Rejestru (KR) trafia od kilku do kilkunastu nowych odmian. Zgłaszane do rejestracji rody hodowlane muszą spełniać zarówno wymagania co do odrębności, wyrównania i trwałości, ale i również posiadać odpowiednio wysoką wartość gospodarczą konieczną by skutecznie konkurować na rynku. Wraz ze wzrostem liczby odmian i stale zawężającą się pulą genową wykorzystywaną w tworzeniu odmian coraz trudniej jest skutecznie porównywać nowo zgłoszoną odmianę z innymi dostępnymi odmianami. Charakterystyka rejestrowa nowych odmian polega najczęściej na precyzyjnym opisie jej cech morfologicznych, fizjologicznych zarówno na poziomie jakościowym jak i ilościowym. Istotnym elementem usprawniającym proces analizy odrębności nowej odmiany byłoby stwierdzenie zróżnicowania na poziomie genetycznym. Takie charakterystyki wprowadzają zagraniczne firmy hodowlane, dzięki czemu mają pewność, że ich nowa odmiana jest na pewno odrębna od innych. Rolnik czy producent rolny, kupujący kwalifikowany materiał siewny od przedsiębiorstwa specjalizującego się w nasiennictwie chciałby mieć pewność, że jest to dokładnie ta odmiana, którą wybrał. Szczególnie jeśli wybrana odmiana posiada specyficzne właściwości np. jakościowe, które są wymagane przez przedsiębiorstwa przetwórstwa rolnego. Uprawa innej, nieodpowiedniej, odmiany mogłaby spowodować nieosiągnięcie zakładanych parametrów jakościowych, a co za tym idzie wymierne straty finansowe. Rozwiązaniem opisanych wyżej problemów będzie opracowanie technologii tworzenia profili DNA odmian, która umożliwi ich identyfikację i rozróżnianie na bazie stabilnych markerów molekularnych.